TENT
Sollicitatie Projectmedewerker Publiek
MOTIVATIE VIDEO
MOTIVATIE IN TEKST (NL+EN)
NL
Ik ben Shino Matsuura, 23 jaar oud, geboren en getogen in Rotterdam met Japanse roots.
Ik houd mij bezig met het maken van installaties, mediakunst, een experimenteel mode praktijk en het cureren van anderen hun werk.
Mijn dagelijkse leven en mijn sociale praktijk gaan vaak over de relaties die ik heb met mensen, plaatsen, objecten en overheidsinstanties.Ik heb meerdere grootschalige projecten geleid, waaronder een lopend project met meer dan 100 deelnemers. Organiseren en mensen samenbrengen is altijd een sterke kant van mij geweest. Belangrijke projecten zijn: To Undiscovered Lands (een curatorisch project over grenzen), Dear All (een media-kunstproject over het verlengen van intercontinentale relaties), en mijn werk als productieassistent bij KIOSK in Gent. Door deze ervaringen heb ik mijn vaardigheden in organiseren, samenwerken, heldere communicatie, en praktisch werken sterk ontwikkeld.
Voor ik geboren werd, zijn mijn ouders naar Rotterdam verhuisd vanuit Japan. Als tweede generatie migrant groeide ik binnenshuis Japans en buitenshuis Rotterdams op.
Ik groeide op met veel culturele invloeden, moeilijkheden met taalgebruik/communicatie, en het constant in vraagstellen van de normen die heersen en wat je eigen plek daarin is. Hierin voel ik me niet alleen in Rotterdam, een stad waar heel veel culturele rijkheid en achtergronden samenkomen.
In de voorbije jaren heb ik veel gereisd en gewoond in het buitenland, zoals in Tokyo, New York, Gent en andere steden in Europa. Op verschillende plekken ben ik getuige geweest van -en heb ik deelgenomen aan- uiteenlopende artistieke contexten waarin de relatie tussen toeschouwer en publiek vaak uniek waren. Al deze westerse en non-westerse ervaringen, buiten en binnen Rotterdam, hebben mij diep geïnspireerd. Ik ben nu weer terug in Rotterdam en wil teruggeven aan de stad en de mensen die mijn basis hebben gevormd.
Zowel mensenlevens als kunst krijgen betekenis in relatie tot anderen. Iedereen die betrokken is – bezoeker, curator, kunstenaar of instituut – wordt participant zodra een kunstwerk de wereld in gaat. Kunst wordt meestal door, voor en met mensen gemaakt, en daarin schuilt juist betekenis.
Door met kunst bezig te zijn heb ik meer gerealiseerd hoe gelaagd en vreemd de wereld is. Het geeft mijn beeld op de wereld en relaties diepgang. Het biedt een moment van reflectie, ontsnapping, of verdieping aan de dagelijkse realiteit. Het hoeft niet altijd een tastbaar kunstwerk of in een professionele context te zijn. Het kan op complexe wijze ruimte en tijd creëren voor onderwerpen die niet in woorden te vangen zijn, maar kan evengoed iemand zijn die een mooie melodie fluit op straat. Kunst verbindt mensen, verkent nieuwe vormen van communicatie en biedt een plek waar risico’s genomen kunnen worden zonder goed of fout.
Ik heb sterke overtuigingen over waar hedendaagse instituties structureel en sociaal tekort komen, en geloof dat hier echt iets aan veranderd kan worden. Ik zou graag verandering willen zien en ben dan ook bereid om hier veel moeite voor te doen. Ik geloof dat dit natuurlijk niet in een keer gaat en dat het gaat om uitproberen. Met het uitvoeren van de evenementen ondervinden we wat we kunnen betekenen voor mensen.
Een sterke kunstgemeenschap zet niet in op kennis, macht, of schaal, maar omarmt kwetsbaarheid en openheid. Dit staat haaks op de vaak belerende, consumptie gerichte en strategische aanpak van de kunstwereld. Als organisatie leren we minstens evenveel van ons publiek als andersom. Een ideale ruimte zou een ruimte zijn waarin degenen die iets weten, in gesprek gaan met degenen die iets anders weten, om een idee te volgen, in het openbaar, met anderen.
Tentoonstellingen en evenementen kunnen meer zijn dan lessen, ze kunnen een eerbetoon zijn aan kunstenaars en bezoekers. Het draait om waardering en het delen van ideeën die ons nieuwsgierig maken, niet om kennisoverdracht of ideeën die we volledig begrijpen. De daad van waardering is van nature niet didactisch, het gaat om wat je leuk vindt, niet om wat je weet. Het gaat niet alleen om wat je leuk vindt, maar om het zo belangrijk te vinden dat je het met anderen wilt delen, vieren, bestuderen, bekritiseren, bewonderen en wil aanbevelen. Door een klimaat van vraagstelling en zorg te faciliteren, creëren we een plek waar mensen zich verbonden voelen met ideeën, elkaar en wij ook met het publiek.
Het is belangrijk voor me om tijd en aandacht te besteden aan elke doelgroep (jong, oud, binnenlands, buitenlands) om hen gehoord en betrokken te doen voelen. In plaats van meteen heel Rotterdam aan te spreken, lijkt het me verstandig om in de eerste plaats aandachtig en genereus specifieke doelgroepen te betrekken, terwijl de evenementen altijd toegankelijk blijven voor iedereen. Zo blijven spontane ontmoetingen mogelijk.
Dit kan variëren van een DIY-sextoys workshop tot qigong lessen gericht op ouderen. Hierin vind ik het ook belangrijk om een nauwe definitie van ‘kunst’ te durven loslaten. Dit is ook een voorwaarde om echt een open plek te zijn denk ik.
Iets waar ik echt in geloof is de persoonlijke interactie vanuit TENT met het publiek, zowel tijdens als rondom evenementen, het is echt belangrijk om de drempel van deelname te verlagen. Het is essentieel om een intieme sfeer te creëren die nieuwsgierigheid stimuleert. Ik denk dat De Zolder in Rotterdam een goed voorbeeld hiervan is. We moeten samen met het publiek ontdekken en ervaren hoe de evenementen en tentoonstellingen zich zullen gedragen en waar het zal dwalen terwijl het zijn leven leidt.
Waarom TENT?
TENT ligt erg in lijn met een type kunstorganisatie waar ik een zwak voor heb.
TENT is een van de centrale artistieke entiteiten in Rotterdam, een kleine organisatie voor Rotterdamse kunstenaars en een organisatie die niet weg schuwt van politieke thema’s. Ik zie de kans om met jullie samen te werken als een manier om dan ook meer verbonden te zijn met Rotterdam en de artistieke wereld errond.
Ook staat TENT open voor nieuwe ideeën evenals het onderhouden en maken van relaties. Hiermee houd ik mij ook expliciet bezig in mijn eigen praktijk en leven.
Ik zou willen leren wat het betekent om aan het werk te gaan voor een organisatie als TENT. Wat het betekent om hetgeen waar ik al zo veel tijd en passie heb ingestoken, in een professionele capaciteit te doen. Het zou een eerste professionele stap zijn in een institutioneel kader, iets wat mijn nieuwsgierigheid prikkelt.
EN
I am Shino Matsuura, 23 years old, born and raised in Rotterdam with Japanese roots.
I create installations, media art, experimental fashion, and curate the works of others.
My daily life and social practice often revolve around the relationships I have with people, places, objects, and governmental institutions. I’ve led several large-scale projects, including an ongoing initiative with over 100 participants. Organizing and bringing people together has always been a strength of mine. Significant projects include: To Undiscovered Lands (a curatorial project about borders), Dear All, (a media art project about extending intercontinental relationships), and my work as a production assistant at KIOSK in Ghent. These experiences have honed my skills in organization, collaboration, clear communication, and practical work.
Before I was born, my parents moved from Japan to Rotterdam. As a second-generation migrant, I grew up Japanese at home and with Rotterdam influences outside.
Growing up, I was shaped by a mix of cultural influences, challenges with language and communication, and constantly questioning societal norms and my place within them. In this I do not feel alone in Rotterdam, a city where a lot of cultural richness and backgrounds come together.
In recent years, I’ve traveled extensively and lived abroad in places like Tokyo, New York, Ghent, and other European cities. In these locations, I’ve witnessed and participated in various artistic contexts where the relationship between the audience and the work often were unique. These Western and non-Western experiences, both within and outside Rotterdam, have profoundly inspired me. Now back in Rotterdam, I want to give back to the city and the people who shaped my foundation.
Both human lives and art find meaning in their relationship with others. Everyone involved—whether visitor, curator, artist, or institution—becomes a participant once an artwork enters the world. Art is mostly created by, for, and with people, and that’s where its true significance lies.
Engaging with art has made me realize how layered and strange the world is, adding depth to my perspective on the world and relationships. Art provides moments of reflection, escape, or insight into daily reality. It doesn’t always have to take the form of a tangible artwork or exist in a professional context. It can create space and time for complex subjects that cannot be captured in words or manifest as something as simple as someone whistling a beautiful tune on the street. Art connects people, explores new forms of communication, and offers a space to take risks without good or bad.
I strongly believe contemporary institutions have structural and social shortcomings that need change. I’m committed to making this change happen, understanding it’s a process of trial and error. Through organizing events, we discover what we can mean to people.
A strong art community doesn’t focus on knowledge, power, or scale but embraces vulnerability and openness. This contrasts with the often didactic, consumption-driven, and strategic approach of the art world. As an organization, we learn as much from our audience as they do from us. An ideal space would be one where those with knowledge engage in dialogue with those who know something different, pursuing ideas openly with others.
Exhibitions and events can be more than lessons, they can be tributes to artists and visitors. They’re about appreciation and sharing ideas that spark curiosity, not about knowledge transfer or fully understanding concepts. Appreciation isn’t inherently didactic, it’s about what you love, not just what you know. It’s not just about what you like, but about finding it so important that you want to share, celebrate, study, critique, admire and recommend it with others. By facilitating a climate of questioning and caring, we create a place where people feel connected to ideas, each other and we too with the audience.
For me, it’s crucial to give time and attention to every audience (young, old, local, international) so they feel heard and involved. Instead of immediately trying to engage all of Rotterdam, I believe it’s more sensible to start by attentively and generously involving specific audiences, while keeping events accessible to everyone, allowing for spontaneous encounters. This could range from a DIY sextoy workshop to qigong lessons for seniors. In this, I also think it is important to dare to let go of a narrow definition of “art”. This is also a condition for being a truly open place I think. In this, I also think it is important to dare to let go of a narrow definition of “art”. This is also a condition for being a truly open place I think.
I deeply value personal interaction between TENT and its audience, both during and around events. Lowering the threshold for participation is essential to creating an intimate atmosphere that fosters curiosity. “De Zolder” in Rotterdam is a great example of this. Together with the audience, we must discover and experience how events and exhibitions will evolve, drift, and will wander as it lives its life.
Why TENT?
TENT aligns perfectly with the type of art organization I admire.
As one of Rotterdam’s central artistic entities, TENT is a small yet impactful organization for Rotterdam-based artists, unafraid to tackle political themes. Working with TENT offers me a chance to connect more deeply with Rotterdam and its artistic landscape.
TENT is open to new ideas and building relationships, something I actively pursue in my own practice and life.
I want to learn what it means to work for an organization like TENT—how to channel the time and passion I’ve dedicated to my practice into a professional capacity. This would be my first professional step within an institutional framework, a prospect that excites my curiosity.